Ik kwam uit een donkere tijd. Een tijd die bestond uit alleen maar werken en werken. Meer dan een jaar had ik een kamer gehuurd bij een oude vrouw in Baarn. Vrijwel mijn hele leven had ik in Leeuwarden gewoond, bij mijn ouders. Het oude en vertrouwde Friesland lijkt in niets op het drukke leven in de Randstad. Voor mijn werk moest ik echter verhuizen. Mijn ouders hielpen mij bij het vinden van een huis voor mij alleen.

In Almere was meer dan genoeg keus, in tegenstelling tot het Gooi of de Randstad. Blij was ik toen ik in 2000 een huurwoning toegewezen kreeg door de Woningbouw Vereniging IJmere. Mijn eerste woning voor mijzelf. Op de Vrijmark in Almere Haven. Niet de beste buurt, maar ach, met mijn buren had ik niets te maken.

Het wende snel. Werken, magnetronmaaltijden, muziek maken op mijn nieuw aangeschafte keyboard, computergames met één lampje aan in de grote kamer. Veel te laat naar bed en de volgende ochtend weer vroeg op, op weg naar klanten. Dat was mijn leven. In het weekend ging ik terug naar Leeuwarden waar mijn ouders en mijn vrienden waren.

Steeds minder werd ik afhankelijk van mijn ouders. In dezelfde tijd kwam het internet op. Daar plaatste ik uit verveling en frustratie een advertentie op iets wat we tegenwoordig kennen als een datingsite. Er werd terug gereageerd. Het was iemand uit Roemenië. Heel spannend allemaal natuurlijk. We emailden elkaar tot onze vingers blauw waren. Ik had sinds een paar jaar een mobiele telefoon van de zaak. Daar stuurden we elkaar SMSjes mee. Veel te veel, want ik werd door mijn baas gewaarschuwd over de hoge telefoonrekening. Uiteindelijk bezocht ik haar en zij mij. Livia was haar naam. We waren gek op elkaar. Iets wat de grote afstand alleen maar versterkte.

Maar de mensen maken de stad op dit moment en ik ben er één van.

Mijn fantasiewereld was altijd bij mij geweest en ik had heel wat aantekeningen en tekeningen erover gemaakt. Nu mijn leven zo veranderde; zo volwassen werd, was de tijd gekomen om het achter mij te laten of om er iets mee te doen. Langzaam vatte ik het plan op om mijn kindfantasiewereld vorm te geven in een paar boeken.

In 2001 kwam ze over om bij mij te wonen. Een nieuwe fase in mijn leven brak aan. Nu begon ik eindelijk deel te nemen aan de stad Almere. Ik ging bij Harmonie Orkest st. Hubertus waar ik eerst tweede en later eerste trompet speelde. Iedere vrijdagavond ging ik naar de Magic the Gathering kaartvereniging in Almere, alwaar ik veel vrienden opdeed. Het bedrijf waar ik werkte ging in 2002 failliet. Een onzekere tijd brak aan, maar wel een met veel geluk. Al snel vond ik een nieuwe baan als consultant voor scan- en herkensoftware voor ziekenhuizen en verzekeringsbedrijven. In 2004 trouwde ik met Livia. Zij stimuleerde mij om te starten met het schrijven van een boek over mijn fantasiewereld.

Naast ons geluk was er ook een onzekere periode. Ze kreeg veel heimwee en twijfel. Er ontstond ruzie tussen Livia en mijn ouders en ik moest kiezen. Als weegschaal weigerde ik dit te doen en wilde ik het liefst dat iedereen in harmonie met elkaar om kon gaan. Dat bleek niet mogelijk. Uiteindelijk koos ik voor mijn vrouw. Vanaf dat moment kreeg alles in mijn leven meer duidelijkheid. Mijn relatie met mijn ouders werd beter. Ze leerden ons respecteren. Mijn vrouw en ik hervonden ons geluk. Helaas werd mijn vader in 2006 gediagnosticeerd met terminale kanker. Hij gaf niet op en rende allerlei onderzoeken en ziekenhuizen af. Tot het in 2008 uiteindelijk ophield…

Míjn leven ging echter verder. Ik vond in 2008 een nieuwe baan. Daar had ik wel moeilijke tijden, maar groeide ondertussen wel verder. In 2009 publiceerde ik mijn eerste boek. In 2010 mijn tweede. Al die tijd werd Almere steeds meer mijn thuis. In 2006 kocht ik zelfs mijn huis, waar ik nog steeds in woon, in Almere Buiten.

Half 2010 kwam er echter ook een breuk tussen mijn vrouw en mij. Nadat ik haar betrapt had op het sturen van pikante foto’s naar iemand anders. Lang deed ik nog mijn best om de relatie te redden, maar een scheiding was uiteindelijk onvermijdelijk. Het lukt niet om alleen een relatie in stand te houden en haar trots was te groot om toe te geven en te werken aan een oplossing. “Het huwelijk is maar een stukje papier”, zei ze.

Opnieuw brak een tijd aan van gordijnen dicht, computer gamen, zelf koken en vooral eenzaamheid. Ik proefde zelfs even het uitgaansleven van Almere. Om schrijfervaring op te doen, ging ik bij een schrijversclubje “Scriptamanend”. Ook hier leerde ik weer nieuwe mensen kennen met interessante verhalen. In 2013 kreeg ik een relatie met een Russin met een zevenjarige dochter, maar besloot uiteindelijk dat dit toch niets voor mij was. Al die tijd bracht ik door het computergamen, voornamelijk in World of Warcraft. Daar leerde ik mijn huidige vriendin kennen. Zij komt uit Estland. Nadat zij langs kwam op vakantie, heb ik haar niet meer laten gaan. Ik woon nog steeds met haar samen en hebben wij samen een dochtertje wat nu drie jaar oud is.

Almere heb ik in al die tijd goed leren kennen. Haar mooie bioscoop. Het rustige en gezellige Almere Haven. De mooie bioscoop van Almere Stad. Het geplande van de stad. De fantastische fietspaden. De unieke gebouwen van Almere Buiten, de natuur van Almere Hout en het spiksplinternieuwe Almere Poort. Het is divers en dat maakt het zo bijzonder. Ik heb er een belangrijk deel van mijn leven geleefd en heb bijgedragen aan de geschiedenis van de stad. De stad leeft nog niet zonder de mensen. Maar de mensen maken de stad op dit moment en ik ben er één van. Het maakt mij Almeerder in plaats van Leeuwarder. Een volwassen man van de wereld. Flexibel, maar rechtlijnig.

Dick Marco Stedehouder
Scripta Manent